नातं…!!

नातं…!!

माझ्या रोजच्या वर्दळीच्या डांबरी रस्त्यांला लागून असणाऱ्या एका वीटभट्टीवर एक कुटुंब खूप वर्षापासुन वास्तव्य करत आहे. अगदी रोडला लागून त्यांचे झोपडीवजा वीटा पत्र्याचे घर आहे. त्यांनी खूप दिवसापासून तपकिरी रंगाचा एक कुत्रा पाळला आहे. दिसायला चपळ आणि तितकाच टर्राट पळणारा , एक उभा तर एक पडलेला कान , सतत दोन्ही पाय पूढे ठेऊन आणि मागच्या दोन्ही पायावर पळण्यासाठी रेडी स्थितीत बसलेला असतो.

दुसऱ्यादिवशी त्या झोपडीमधे राहणारा किंवा तिथं आजुबाजुला रहाणारा माणूस मला बाहेरच दिसला.

• पेनची नळी!! I.P.S. विश्वास नांगरे पाटील यांना आलेला सुंदर अनुभव…

मी त्याच्याजवळ गेलो.
मी – बाबा हा कुत्रा तुमचा का ?
तो – नाही इथेच असतो आम्ही नाही पाळला.( तो जबाबदारी झट्कत मोकळा झाला)
मी – अहो मागे पळतो तो गाडीच्या ! त्याला आवरायला पाहिजे..!
माणुस – त्यो आमचा नाही. पण त्यो कुणाच्या पण मागे लागत नाही फक्त पांढरी चारचाकी दिसली की तिच्या मागे लागतो.
मी – काय ( मी तो मागे लागला तेव्हा कोणत्या गाड्या पूढे होत्या ते थोडं आठवण्याचा प्रयत्न केला )
तो – हो

बिचाऱ्याचे लहानपणापासून हे आणि इतकेच आयुष्य होऊन बसले आहे..

मला सगळे आठवले ज्या ज्या वेळी तो गाडीच्या मागे लागला होता त्या त्या वेळची गाडी आठवली.

प्राणी किती प्रामाणिक निरागस असतात ना ?

त्याच्या भावाच्या म्रुत्युच्या किती वेदना त्याच्या वागण्यात रुजल्या आहेत आणि इतक्या वर्षानंतर अजूनही तश्याच्या तश्या बघायला मिळतायत…!

आता मी जाता येता त्याच्याकडे खूप आपुलकीने आणि आदराने बघतो.

कारण खऱ्या नात्याप्रती त्याच्या मुक्या मनाचा सच्चेपणा त्याच्या रागातून खूप जवळून पाहायला मिळतो मला..! जो माणसात तुरळक होत चालला आहे……